اختر القاريء
فارسى
سوره فجر - تعداد آیات 30
وَالْفَجْرِ ( 1 ) 
به سپیده دم سوگند،
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ( 2 )
و به شبهای دهگانه،
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ( 3 )
و به زوج و فرد،
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ( 4 )
و به شب، هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت می‌کند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است)!
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ( 5 )
آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمّی برای صاحبان خرد نیست؟!
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ( 6 )
آیا ندیدی پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟!
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ( 7 )
و با آن شهر «اِرَم» باعظمت،
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ( 8 )
همان شهری که مانندش در شهرها آفریده نشده بود!
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ( 9 )
و قوم «ثمود» که صخره‌های عظیم را از (کنار) درّه می‌بریدند (و از آن خانه و کاخ می‌ساختند)!
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ( 10 )
و فرعونی که قدرتمند و شکنجه‌گر بود،
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ( 11 )
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند،
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ( 12 )
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ( 13 )
به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت!
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ( 14 )
به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است!
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ( 15 )
امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام می‌کند و نعمت می‌بخشد (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!»
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ( 16 )
و امّا هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ میگیرد (مأیوس می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!»
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ( 17 )
چنان نیست که شما می‌پندارید؛ شما یتیمان را گرامی نمی‌دارید،
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ( 18 )
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌کنید،
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ( 19 )
و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده می‌خورید،
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ( 20 )
و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب می‌شوید)!
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ( 21 )
چنان نیست که آنها می‌پندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود،
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ( 22 )
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ ( 23 )
و در آن روز جهنم را حاضر می‌کنند؛ (آری) در آن روز انسان متذکّر می‌شود؛ امّا این تذکّر چه سودی برای او دارد؟!
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ( 24 )
می‌گوید: «ای کاش برای (این) زندگیم چیزی از پیش فرستاده بودم!»
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ( 25 )
در آن روز هیچ کس همانند او [= خدا] عذاب نمی‌کند،
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ( 26 )
و هیچ کس همچون او کسی را به بند نمی‌کشد!
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ( 27 )
تو ای روح آرام‌یافته!
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ( 28 )
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است،
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ( 29 )
پس در سلک بندگانم درآی،
وَادْخُلِي جَنَّتِي ( 30 )
و در بهشتم وارد شو!
