اختر القاريء
فارسى
سوره بلد - تعداد آیات 20
لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ( 1 ) 
قسم به این شهر مقدّس [= مکّه]،
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ( 2 )
شهری که تو در آن ساکنی،
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ( 3 )
و قسم به پدر و فرزندش [= ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح]،
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ( 4 )
که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست)!
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ( 5 )
آیا او گمان می‌کند که هیچ کس نمی‌تواند بر او دست یابد؟!
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ( 6 )
می‌گوید: «مال زیادی را (در کارهای خیر) نابود کرده‌ام!»
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ( 7 )
آیا (انسان) گمان می‌کند هیچ کس او را ندیده (که عمل خیری انجام نداده) است؟!
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ( 8 )
آیا برای او دو چشم قرار ندادیم،
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ( 9 )
و یک زبان و دو لب؟!
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ( 10 )
و او را به راه خیر و شرّ هدایت کردیم!
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ( 11 )
ولی او از آن گردنه مهمّ نگذشت!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ( 12 )
و تو نمی‌دانی آن گردنه چیست!
فَكُّ رَقَبَةٍ ( 13 )
آزادکردن برده‌ای،
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ( 14 )
یا غذا دادن در روز گرسنگی...
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ( 15 )
یتیمی از خویشاوندان،
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ( 16 )
یا مستمندی خاک‌نشین را،
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ( 17 )
سپس از کسانی باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به شکیبایی و رحمت توصیه می‌کنند!
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ( 18 )
آنها «اصحاب الیمین» اند (که نامه اعمالشان را به دست راستشان می‌دهند)!
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ( 19 )
و کسانی که آیات ما را انکار کرده‌اند افرادی شومند (که نامه اعمالشان به دست چپشان داده می‌شود).
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ( 20 )
بر آنها آتشی است فروبسته (که راه فراری از آن نیست)!
