اختر القاريء
فارسى
سوره شمس - تعداد آیات 15
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ( 1 ) 
به خورشید و گسترش نور آن سوگند،
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ( 2 )
و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید،
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ( 3 )
و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد،
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ( 4 )
و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند،
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ( 5 )
و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده،
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ( 6 )
و به زمین و کسی که آن را گسترانیده،
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ( 7 )
و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را (آفریده و) منظّم ساخته،
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ( 8 )
سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است،
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ( 9 )
که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ( 10 )
و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است!
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ( 11 )
قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند،
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ( 12 )
آنگاه که شقی‌ترین آنها بپاخاست،
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ( 13 )
و فرستاده الهی [= صالح] به آنان گفت: «ناقه خدا [= همان شتری که معجزه الهی بود] را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!»
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ( 14 )
ولی آنها او را تکذیب و ناقه را پی کردند (و به هلاکت رساندند)؛ از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد!
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ( 15 )
و او هرگز از فرجام این کار [= مجازات ستمگران] بیم ندارد!
