Choose the reader
ไทย
สูเราะฮฺ อัล-ฟัจญ์รฺ - จำนวนข้อ 30
وَالْفَجْرِ ( 1 ) 
ขอสาบานด้วยยามรุ่งอรุณ
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ( 2 )
และด้วยค่ำคืนทั้งสิบ
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ( 3 )
และด้วยสิ่งที่เป็น คู่ และที่เป็นคี่
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ( 4 )
และด้วยเวลากลางคืนเมื่อมันโคจรไป
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ( 5 )
ในดังกล่าวนั้นเป็นการสาบาน สำหรับผู้ที่มีปัญญามิใช่หรือ?
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ( 6 )
เจ้าไม่เห็นดอกหรือว่า พระเจ้าของเจ้ากระทำต่อพวกอ๊าดอย่างไร ?
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ( 7 )
(แห่ง) อิร็อม พวกมีเสาหินสูงตะหง่าน
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ( 8 )
ซึ่งเยี่ยงนั้นมิได้ถูกสร้างตามหัวเมืองต่าง ๆ
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ( 9 )
และพวกซะมูดผู้สกัดหิน ณ หุบเขา
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ( 10 )
และฟิรเอานฺ เจ้าแห่งตรึงเสาเต๊นท์
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ( 11 )
บรรดาผู้ละเมิดเหล่านั้นตามหัวเมืองต่าง ๆ
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ( 12 )
แล้วก่อความเสียหายอย่างมากมายในหัวเมืองเหล่านั้น
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ( 13 )
ดังนั้นพระเจ้าของเจ้าจึงกระหน่ำการลงโทษนานาชนิดบนพวกเขา
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ( 14 )
แท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้นทรงเฝ้าดูอย่างแน่นอน
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ( 15 )
ส่วนมนุษย์นั้น เมื่อพระเจ้าของเขาทรงทดสอบเขา โดยทรงให้เกียรติเขาและทรงโปรดปรานเขา เขาก็จะกล่าวว่าพระเจ้าของฉันทรงยกย่องฉัน
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ( 16 )
แต่ครั้งเมื่อพระองค์ทรงทดสอบเขาทรงให้การครองชีพของเขาเป็นที่คับแคบแก่เขา เขาก็จะกล่าวว่า พระเจ้าของฉันทรงเหยียดหยามฉัน
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ( 17 )
มิใช่เช่นนั้นดอก แต่ว่าพวกเจ้ามิได้ให้เกียรติแก่เด็กกำพร้าต่างหาก
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ( 18 )
และพวกเจ้ามิได้ส่งเสริมกันในการให้อาหารแก่คนยากจนขัดสน
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ( 19 )
และพวกเจ้ากินมรดกกันอย่างหมดเกลี้ยง
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ( 20 )
และพวกเจ้ารักสมบัติกันอย่างมากมาย
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ( 21 )
หามิได้ เมื่อแผ่นดินถูกทำให้สั่นสะเทือนเป็นผุยผง
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ( 22 )
และพระเจ้าของเจ้าเสด็จมาพร้อมทั้งมะลาอิกะฮฺด้วยเป็นแถว ๆ
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ ( 23 )
และวันนั้นนรกญะฮันนัมจะถูกนำมาให้ปรากฏ ในวันนั้นมนุษย์จะรำลึกขึ้นมาได้ แต่การรำลึกนั้นจะมีผลแก่เขาได้อย่างไร ?
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ( 24 )
เขาจะกล่าวว่า โอ้ถ้าฉันได้ทำความดีไว้ล่วงหน้าสำหรับชีวิตของฉัน
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ( 25 )
แล้วในวันนั้นไม่มีผู้ใดลงโทษเช่น การลงโทษของพระองค์
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ( 26 )
และไม่มีผู้ใดผูกมัด เช่นการผูกมัดของพระองค์
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ( 27 )
โอ้ชีวิตที่สงบแน่นเอ๋ย
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ( 28 )
จงกลับมายังพระเจ้าของเจ้าด้วยความยินดีและเป็นที่ปิติเถิด
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ( 29 )
แล้วจงเข้ามาอยู่ในหมู่ปวงบ่าวของข้าเถิด
وَادْخُلِي جَنَّتِي ( 30 )
และจงเข้ามาอยู่ในสวนสวรรค์ของข้าเถิด
