Choose the reader
ไทย
สูเราะฮฺ อัล-บะลัด - จำนวนข้อ 20
لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ( 1 ) 
ขอสาบานด้วยเมืองนี้
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ( 2 )
และเจ้านั้นเป็นผู้อาศัยอยู่ในเมืองนี้
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ( 3 )
และขอสาบานด้วยผู้บังเกิดและผู้ถือกำเนิด
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ( 4 )
โดยแน่นอนเราได้บังเกิดมนุษย์มาเพื่อเผชิญความยากลำบาก
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ( 5 )
เขาคิดว่าไม่มีผู้ใดจะมีความสามารถเหนือเขากระนั้นหรือ ?
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ( 6 )
เขาจึงกล่าวว่า ฉันได้ผลาญทรัพย์สมบัติมามากมายแล้ว
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ( 7 )
เขาคิดว่าไม่มีผู้ใดเห็นเขากระนั้นหรือ ?
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ( 8 )
เรามิได้ทำดวงตาทั้งสองข้างให้แก่เขาดอกหรือ ?
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ( 9 )
และลิ้นและริมฝีปากทั้งสองด้วย ?
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ( 10 )
และเราได้ชี้แนะทางแห่งความดี และความชั่วแก่เขาแล้ว
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ( 11 )
กระนั้นก็ดีเขาก็ยังไม่พากเพียรบนทางลำบาก
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ( 12 )
และอันใดเล่าที่จะทำให้เจ้ารู้ว่าทางลำบากนั้นคืออะไร ?
فَكُّ رَقَبَةٍ ( 13 )
คือการปล่อยทาส
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ( 14 )
หรือการให้อาหารในวันยากลำบากแห่งความหิวโหย
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ( 15 )
แก่เด็กกำพร้าที่เป็นญาติใกล้ชิด
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ( 16 )
หรือคนยากจนขัดสนที่มอมอยู่กับฝุ่นดิน
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ( 17 )
แล้วเขาได้อยู่ในหมู่ผู้ศรัทธา และตักเตือนกันให้มีความอดทน และตักเตือนกันให้มีความเมตตา
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ( 18 )
ชนเหล่านี้คือพวกฝ่ายขวา
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ( 19 )
ส่วนบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาต่อสัญญาณต่าง ๆ ของเรา พวกเขาคือพวกฝ่ายซ้าย
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ( 20 )
บนพวกเขานั้นมีไฟนรกครอบคลุมอยู่อย่างมิดชิด
