اختر القاريء
فارسى
سوره رحمن - تعداد آیات 78
الرَّحْمَٰنُ ( 1 ) 
خداوند رحمان،
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ( 2 )
قرآن را تعلیم فرمود،
خَلَقَ الْإِنسَانَ ( 3 )
انسان را آفرید،
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ( 4 )
و به او «بیان» را آموخت.
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ( 5 )
خورشید و ماه با حساب منظّمی می‌گردند،
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ( 6 )
و گیاه و درخت برای او سجده می‌کنند!
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ( 7 )
و آسمان را برافراشت، و میزان و قانون (در آن) گذاشت،
أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ( 8 )
تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید)،
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ( 9 )
و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و میزان را کم نگذارید!
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ( 10 )
زمین را برای خلایق آفرید،
فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ( 11 )
که در آن میوه‌ها و نخلهای پرشکوفه است،
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ( 12 )
و دانه‌هایی که همراه با ساقه و برگی است که بصورت کاه درمی‌آید، و گیاهان خوشبو!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 13 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (شما ای گروه جنّ و انس)؟!
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ( 14 )
انسان را از گِل خشکیده‌ای همچون سفال آفرید،
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ( 15 )
و جنّ را از شعله‌های مختلط و متحرّک آتش خلق کرد!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 16 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ( 17 )
او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 18 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ( 19 )
دو دریای مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس دارند؛
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ ( 20 )
در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمی‌کند (و به هم نمی‌آمیزند)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 21 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ( 22 )
از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج می‌شود.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 23 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ( 24 )
و برای اوست کشتیهای ساخته شده که در دریا به حرکت درمی‌آیند و همچون کوهی هستند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 25 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ( 26 )
همه کسانی که روی آن [= زمین] هستند فانی می‌شوند،
وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ( 27 )
و تنها ذات ذوالجلال و گرامی پروردگارت باقی می‌ماند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 28 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ( 29 )
تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا می‌کنند، و او هر روز در شأن و کاری است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 30 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ ( 31 )
بزودی به حساب شما می‌پردازیم ای دو گروه انس و جنّ!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 32 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا ۚ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ( 33 )
ای گروه جنّ و انس! اگر می‌توانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولی هرگز نمی‌توانید، مگر با نیرویی (فوق العاده)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 34 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ( 35 )
شعله‌هایی از آتش بی‌دود، و دودهایی متراکم بر شما فرستاده می‌شود؛ و نمی‌توانید از کسی یاری بطلبید!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 36 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ( 37 )
در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکی رخ می‌دهد که تاب تحمل آن را نخواهید داشت)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 38 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ( 39 )
در آن روز هیچ کس از انس و جنّ از گناهش سؤال نمی‌شود (و همه چیز روشن است)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 40 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ( 41 )
مجرمان از چهره‌هایشان شناخته می‌شوند؛ و آنگاه آنها را از موهای پیش سر، و پاهایشان می‌گیرند (و به دوزخ می‌افکنند)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 42 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ( 43 )
این همان دوزخی است که مجرمان آن را انکار می‌کردند!
يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ ( 44 )
امروز در میان آن و آب سوزان در رفت و آمدند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 45 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ( 46 )
و برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتی است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 47 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ( 48 )
(آن دو باغ بهشتی) دارای انواع نعمتها و درختان پرطراوت است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 49 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ ( 50 )
در آنها دو چشمه همیشه جاری است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 51 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِمَا مِن كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ ( 52 )
در آن دو، از هر میوه‌ای دو نوع وجود دارد (هر یک از دیگری بهتر)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 53 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ۚ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ ( 54 )
این در حالی است که آنها بر فرشهایی تکیه کرده‌اند با آسترهائی از دیبا و ابریشم، و میوه‌های رسیده آن دو باغ بهشتی در دسترس است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 55 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ( 56 )
در آن باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمی‌ورزند؛ و هیچ انس و جنّ پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 57 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ( 58 )
آنها همچون یاقوت و مرجانند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 59 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ( 60 )
آیا جزای نیکی جز نیکی است؟!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 61 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ( 62 )
و پایین تر از آنها، دو باغ بهشتی دیگر است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 63 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
مُدْهَامَّتَانِ ( 64 )
هر دو خرّم و سرسبزند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 65 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ( 66 )
در آنها دو چشمه جوشنده است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 67 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ( 68 )
در آنها میوه‌های فراوان و درخت خرما و انار است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 69 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ ( 70 )
و در آن باغهای بهشتی زنانی نیکو خلق و زیبایند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 71 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ ( 72 )
حوریانی که در خیمه‌های بهشتی مستورند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 73 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ( 74 )
هیچ انس و جنّ پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزه‌اند)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 75 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ ( 76 )
این در حالی است که بهشتیان بر تختهایی تکیه زده‌اند که با بهترین و زیباترین پارچه‌های سبزرنگ پوشانده شده است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 77 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ( 78 )
پربرکت و زوال‌ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو!
كتب عشوائيه
- آل رسول الله و اولیای اواین مبحثی است که اصل آن از کتاب منهاج السنة النبویة گرد آورده شده کتابی که به بیان موضع اهل سنت و شیعه درباره عقاید آل رسول الله و اولیاءو فضیلتها و فقه و فقهای آنان، و اصول فقه شیعه و فقه آنان میپردازد.
نویسنده : محمد بن عبد الرحمن بن قاسم
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/256052
تحميل :
- فضائل مدینه منوره و آداب سکونت و زیارت آنمدينة منوره و طيبة الطيبة شهر رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم ، محل نزول وحي، و جايي است كه جبريل امين عليه السلام خدمت رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرود مي آمد، مدينه مركز ايمان و شهر ملاقات و زندگي مهاجرين و انصار است، شهر كساني كه مدينه و ايمان را بر گزيدند و بر همه چيز ترجيح دادند
نویسنده : عبد المحسن بن حمد العباد البدر
مترجم : عبد الله حيدري
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/255863
تحميل :
- ذکرهای برگزیدهرساله ي حاضر را ـ كه برادر خالد بن عبدالرحمن جريسي در فضيلت ذكر و دعا و وسيله هاي اجابت آن و بعضي از دعاهاي منقول و وارده نوشته است
نویسنده : خالد الجریسی
مترجم : اسحاق بن عبدالله دبيرى العوضى
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/255814
تحميل :
- میراث در اسلاممیراث در اسلام متن عربی آن از کتاب منهاج الطالبین امام نووی رحمه الله می باشد که شیخ محمد یوسف سلطان العلماء بر آن شرحی به زبان فارسی نوشته اند و آن را میراث در اسلام نام نهاده اند. هرگاه کسي فوت کرد ابتدا بايد از ترکه او هزينه‌هاي تجهيز و تدفين، سپس بدهي‌هايش پرداخت شود، آنگاه وصيتش اجرا گردد و بعد از آن مالي باقي ماند بر ورثه‌اش تقسيم مي‌شود به دليل فرموده خداوند متعال:مِن بَعدِ وَصِيَّةٍ يُوصِي بِهَا أو دَينٍ «(سهم شما) پس از انجام وصيت مرده و پرداخت بدهي‌هايش مي‌باشد»
نویسنده : ابو زکریا نووی - محمد یوسف سلطان العلماء
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/277089
تحميل :
- پایه‌های ایماناز آنجایی که علم توحید، شناخت خداوند و اسماء و صفات او و حقوق خدا بر بندگانش می‌باشد، بهترین و باارزش‌ترین علم بشما و می‌رود و آموختن آن از سایر علوم، واجب‌تر است. زیرا راه رسیدن به خدا و اساس همة ادیان به شمار می‌رود. لذا تمام انبیا در دعوت بسوی توحید، اتفاق‌نظر داشتند
نویسنده : محمد صالح العثیمین
مترجم : عبدالقادر ترشابی
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/253846
تحميل :
