كوردی
سورهتی الملك - تعداد آیات 30
تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
( 1 )
گهورهو موبارهك و پیرۆزه، ئهو زاتهی که ههموو بوونهوهرو جیهانی بهدهسته، ئهو زاتهی دهسهڵاتی بهسهر ههموو شتێکدا ههیه.
الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
( 2 )
ههر ئهو خۆی مردن و ژیانی بهدیهێناوه، تا تاقیتان بکاتهوه، کێتان کردهوهی چاکترو پهسهندتره، ههر ئهویش زاتێکی باڵادهسته بهسهر بێ باوهڕاندا، وه لێخۆشبووه له ئیمانداران.
الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ۖ مَّا تَرَىٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِن تَفَاوُتٍ ۖ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَىٰ مِن فُطُورٍ
( 3 )
ههروهها ئهو زاته ئاسمانهکانی به حهوت چین دروست کردووه، له نێو بهدیهێنراوهکانی ئهو خوای میهرهبانهدا هیچ ناڕێکی و ناتهواویهك بهدی ناکهیت، ئهی ئینسان: ههرچاو بگێڕهو سهرنج بده بزانه هیچ درزو کهم و کووڕیهك بهدی دهکهیت؟!
ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ
( 4 )
پاشان ههر سهرنج بدهو چاو بگێرهو ورد بهرهوه جار له دوای جارو کۆڵ مهده، سهرسام و ملکهچ دهبیت، چاوت به نائومێدی دهگهڕێتهوه لهکاتێکدا که چاوت ماندووهو پهکی کهوتووه.
وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّيَاطِينِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ
( 5 )
سوێند بهخوا بێگومان ئێمه ئاسمانی دنیامان کردووه به چراخان (بههۆی ئهستێرهکانهوه که به شهوگاردا بهدی دهکرێن) و بهو ئهستێرانه شهیتانهکان ڕاو دهکهین، له قیامهتیشدا سزاو ئهشکهنجهی دۆزهخمان بۆ ئاماده کردوون.
وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ
( 6 )
ههروهها بۆ ئهوانهش که باوهڕیان به پهروهردگاریان نیه، سزاو ئازاری دۆزهخ ئامادهیه، ئای که چارهنووس و سهرئهنجامێکی زۆر ناسۆرو ناخۆشه...
إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ
( 7 )
کاتێك فڕێ دهدرێنه ناوی دهنگێکی ناسازو ناخۆش و لوورهیهك له دۆزهخهوه دهبیستن، لهکاتێکدا قوڵپ دهدات و دهکوڵێت.
تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ ۖ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ
( 8 )
له داخی خوانهناسان خهریکه پارچه پارچه ببێت و لێك ببێتهوه، ههر جارێك دهستهو تاقمێك فڕێ دهدرێته ناوی پاسهوانی دۆزهخ لێیان دهپرسێت: باشه، ترسێنهرێکتان بۆ نههات تا لهم سهرئهنجامه ئاگادارتان بکات؟!
قَالُوا بَلَىٰ قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ
( 9 )
له وهڵامدا بهکهساسیهوه دهڵێن: با، بهڵێ، لهڕاستیدا ترسێنهرمان بۆهات، بهڵام ئێمه بڕوامان پێنهکردن و وتمان: خوا هیچی لهم بارهیهوه نهناردووه، ئێوه تهنها له گومڕایی گهورهدا گیرتان خواردووهو هیچی تر!!
وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ
( 10 )
ئینجا دهڵێن: ئهگهر ئێمه گوێمان بگرتایهو بیرو هۆشمان بهکار بهێنایه نهدهبووینه نیشتهجێی دۆزهخ.
فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقًا لِّأَصْحَابِ السَّعِيرِ
( 11 )
ئهوسا ئیتر بهناچاریی و خهجاڵهتیهوه دان بهگوناهو تاوانی خۆیاندا دهنێن، جا با نیشتهجێکانی دۆزهخ لهوهو لا ترچن.
إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ
( 12 )
بهڕاستی ئهوانهی که له پهروهردگاریان دهترسن له پهنهانیدا، بۆ ئهوانه لێخۆشبوون و پاداشتی گهوره ئامادهیه..
وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ ۖ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
( 13 )
خهڵکینه؛ چونیهکه بۆتان چ بهنهێنی قسه بکهن یان بهئاشکرا، ئهو زاته بهههموو ئهو خهتهرهو خهیاڵانهی دێن بهکرۆکی سینهکاندا زاناو ئاگایه
أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
( 14 )
مهگهر خوا نازانێت کێی دروست کردووهو چۆنی دروست کردووه، لهکاتێکدا ئهو زاته وردکارو به سۆزو ئاگایه.
هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِن رِّزْقِهِ ۖ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ
( 15 )
ههر ئهو زاته زهوی بۆ زهلیل و ملکهچ کردوون (ههرچیتان بوێت لهسهری دروست دهکهن، چۆنتان بوێت بهکاری دههێنن)، بگهڕێن به ههموو گۆشهو کهناریدا، لهو ڕزق و ڕۆزیهش بخۆن که پێشکهشتانی دهکات، دڵنیاش بن که سهرئهنجام گهڕانهوهتان بۆ لای ئهو زاتهیه.
أَأَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاءِ أَن يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
( 16 )
ئایا لهو زاته ناترسن که له سهرووی ئاسمانهوهیه، که بهناخی زهویدا بتانباته خوارهوه؟! جا دهستبهجێ ئهو زهوی یه بێته لهرزه...
أَمْ أَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاءِ أَن يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ
( 17 )
یاخود لهو زاته ناترسن که له سهروو ئاسماندایه که بایهکی بههێز ههڵکاته سهرتان و بهرد بارانتان بکات؟! ئهوسا دهزانن ههڕهشهی من چۆن بووه.
وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ
( 18 )
سوێند بهخوا بێگومان خهڵکانی تری پێش ئهمان بڕوایان بهپێغهمبهرانی ئێمه نهکرد ئاشکرایه چ بهڵایهکم بهسهرهێناون و چۆن تهمێم کردن.
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ ۚ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَٰنُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ
( 19 )
ئایا سهرنجی باڵندهیان نهداوه بهسهریانهوه پۆل پۆل دهفڕن و باڵهکانیان لێك دهنێن، ئهو باڵندانه جگه خوای میهرهبان کهس به ئاسمانهوه ڕاگیریان ناکات، بهڕاستی ئهو زاته به ههموو شتێك بینایهو هیچی لێ ون نابێت و چاودێری ههموو دروستکراوانی دهکات (فڕۆکهو کهشتی ئاسمانی و.... هتد، ههر ئهو زاته به هۆکارهکان له ئاسماندا هاتووچۆیان پێدهکات و ڕایان دهگرێت).
أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ جُندٌ لَّكُمْ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ الرَّحْمَٰنِ ۚ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
( 20 )
ئایا کێیه ئهو کهسه خۆی به سهربازو بهرگریکهر له ئێوه دهزانێت و وا دهنوێنێت که دهتوانێت بهبێ خوای میهرهبان سهرتان بخات و پایهدارتان بکات؟! نهخێر، کافران تهنها له خهڵهتاویدان و هیچی تر؟!
أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ ۚ بَل لَّجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ
( 21 )
یاخود کێ یه ئهوهی که ڕزق و ڕۆزیتان پێدهبهخشێت، ئهگهر خوا لێتان بگرێتهوه؟! نهخێر، بهو تاقی کردنهوهیهش بێ باوهڕان ههر له گومڕایی و سهرلێشێواوی و دووره پهرێزی له بهرنامهی خوا ڕۆچوون!
أَفَمَن يَمْشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجْهِهِ أَهْدَىٰ أَمَّن يَمْشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
( 22 )
جا ئایا ئهو کهسهی که دهمهو ڕوو کهوتووهو بهو حاڵهوه دهڕوات، چاکتر ڕێگه دهزانێت؟ یان ئهو کهسهی که بهسهر شهقامێکی ڕاست و ڕهواندا به ڕێك و پێکی دهڕوات بهڕێوه؟!
قُلْ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۖ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ
( 23 )
ئهی پێغهمبهر صلی الله علیه وسلم پێیان بڵێ: ههر خوایه، که ئێوهی دروستکردووهو دهزگای بینین و بیستن و تێگهیشتنی پێ بهخشیون، کهچی کهمتان شوکرانه بژێرو سوپاسگوزارن.
قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
( 24 )
ههروهها پێیان بڵێ: ههر ئهو خوایه؛ ئێوهی له خاکی زهوی پێگهیاندووه، گهڕانهوهو کۆکردنهوهشتان بۆ لای ئهوه.
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
( 25 )
بێ باوهڕان دهڵێن: باشه، کهی ئهم بهڵێنه دێته دی، (زیندووکردنهوهو لێپرسینهوه) ئهگهر ئێوه ڕاستگۆن؟!
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
( 26 )
پێیان بڵێ: زانیاری ئهو کاته لای خوایه، من تهنها بێدار کهرهوهیهکی ئاشکرام.
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ
( 27 )
کاتێك بینیان ئهو بهڵێنه خواییه یهخهیان پێ دهگرێت، چڕوچاوی ئهوانهی که باوهڕیان نهبووه، تاڵ و ترش و ناشرین دهکرێت، ئهوسا پێیان دهوترێت ئا ئهمه ئهو بهڵێنهیه کهپێتان دهدرا.
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَن مَّعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ
( 28 )
ههروهها پێیان بڵێ: باشه، ئهگهر خوا، من و ههموو ئهو کهسانهی که شوێنم کهوتوون لهناو بهرێت، یان بهزهیی پیاماندا بێتهوه، ئهوسا کێ ههیه بێ باوهڕان له سزای پڕ ئێشی دۆزهخ ڕزگار بکات؟! (ئهگهر لهسهر یاخی بوونیان بهردهوام بن)
قُلْ هُوَ الرَّحْمَٰنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
( 29 )
ههروهها بڵێ: ئێمه خوای میهرهبانمان ههیهو باوهڕی پتهومان پێیهتی و پشت و پهنامان ههر ئهوه، جا ئیتر ڕۆژێك دێت که به ڕوونی بۆتان دهردهکهوێت کێ لهگومڕایی ئاشکرادا گیری خواردووهو سهری لێ شێواوه.
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاءٍ مَّعِينٍ
( 30 )
پێیان بڵێ: ههواڵم بدهنێ باشه ئهگهر ئاوهکهتان ڕۆچوو، کێ دهتوانێت ئاوی سازگارو ڕهوانتان بۆ بهدهست بهێنێت؟! (جگه له خوای میهرهبان).