Shqip
Suretu En Naziat - Vargjet Numri 46
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا
( 1 )
Pasha ata (engjëj) që marrin shpirtrat me rrëmbim (përmbytshëm)!
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا
( 2 )
Dhe ata që marrin shpirtra me lehtësim!
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا
( 3 )
Dhe ata që notojnë me shpejtësi!
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا
( 4 )
Dhe nxitësit të cilët me shpejtësi në vendin e vet i çojnë!
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا
( 5 )
Dhe pasha ata që çdo çështje rregullojnë!
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ
( 6 )
Ditën që vrullshëm bëhet dridhja.
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ
( 7 )
Që pas saj pason tjetra.
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ
( 8 )
Atë ditë zemrat janë të tronditura.
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ
( 9 )
Shikimet e tyre janë të poshtruara (frikësuara).
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ
( 10 )
Ata (idhujtarët në dynja) thonë: “A thua do të bëhemi përsëri kështu si jemi?”
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً
( 11 )
A edhe pasi të jemi bërë eshtra të kalbur?”
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ
( 12 )
Ata thanë: “Atëherë, ai kthim do të jetë dëshpërues për ne!”
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ
( 13 )
Po ajo (ringjallja) nuk do të jetë tjetër pos një thirrje (klithje).
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ
( 14 )
Dhe ja, ata mbi sipërfaqen e tokës.
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ
( 15 )
A të ka ardhur ty rrëfimi i Musait?
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى
( 16 )
Kur Zoti i tij e pat thirrur në luginën e bekuar Tuva (rrënzë kodrës Turi Sina).
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ
( 17 )
Shko te faraoni se vërtet ai e ka tepruar.
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ
( 18 )
Dhe thuaj: “E ke ndër mend të pastrohesh?”
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ
( 19 )
Unë të udhëzoi te Zoti yt e ti t’ia keshë frikën Atij!
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ
( 20 )
Dhe ai ia tregoi mrekullinë e madhe.
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ
( 21 )
Po ai e përgënjeshtroi dhe e kundërshtoi.
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ
( 22 )
Pastaj u kthye prapa dhe iku me të shpejtë.
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ
( 23 )
I tuboi (të gjithë të vetët) dhe u mbajti fjalim.
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ
( 24 )
E u tha: “Unë jam zoti juaj më i lartë!”
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ
( 25 )
Atëherë tmerrshëm e dënoi atë, për këtë të fundit dhe për atë të parën.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ
( 26 )
Në këtë ndëshkim ka përvojë mësimi për atë që frikësohet.
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا
( 27 )
A është më i rëndë rëndë krijimi juaj apo ai i qiellit? E Ai e ngriti atë!
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا
( 28 )
Ngriti kuoën e tij dhe e përsosi atë.
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا
( 29 )
Natën ia errësoi e ditën ia ndriçoi.
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا
( 30 )
E pastaj tokën e sheshoi.
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا
( 31 )
Dhe prej saj nxori ujin e saj dhe kullosat e saj.
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا
( 32 )
Kurse kodrat ia përforcoi.
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
( 33 )
Si furnizim për ju dhe për kafshët tuaja.
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ
( 34 )
E kur të vijë vala e madhe (kijameti),
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ
( 35 )
Atë ditë njeriu përkujton se çka ka punuar.
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ
( 36 )
E Xhehennemi shfaqet sheshazi për atë që e sheh.
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ
( 37 )
E për sa u përket atij që ka tepruar.
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا
( 38 )
Dhe i dha përparësi jetës së kësaj bote,
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ
( 39 )
Xhehennemi do të jetë vendi i tij.
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ
( 40 )
E kush iu frikësua paraqitjes para Zotit të vet dhe ndaloi veten prej epsheve,
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ
( 41 )
Xhenneti është vendi i tij.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا
( 42 )
Ty të pyesin për kijametin: “Kur do të ndodhë ai?!”
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا
( 43 )
Po, në çfarë gjendje je ti t’ua përkutosh atë?
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا
( 44 )
Vetëm te Zoti yt është dijenia për të.
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا
( 45 )
Ti je vetëm qortues i atij që ia ka frikën Atij.
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا
( 46 )
Ditën kur ta përjetojnë atë, atyre (idhujtarëve) do t’u duket sikur nuk kan jetuar më tepër se një mbrëmje ose një mëngjes të saj.